Zoals jullie weten was vandaag de laatste keer dat Hub Lenders bij ons is voorgegaan. En hoe graag Hub ook op de achtergrond wil blijven, willen we dat niet ongemerkt laten passeren. Hub is tenslotte toch, in ieder geval voor mij, en ik denk voor velen van ons, onze geestelijke vader. We zouden hier immers niet zitten zonder onder andere het werk van Hub. Even een kort resumé:

Hub begon in augustus 1985 na de periode van Wilfried Kok en Erwin Eij als studentenpastor in Maranatha. Daar gaf hij samen met Han Oude Munnik en later Servaas Bellemakers de liturgie een heel ander gezicht. Een gezicht dat nog steeds herkenbaar is in onze eigen vieringen.

Daarnaast wilde Hub als pastor en voorganger nooit in het middelpunt staan en delegeerde altijd veel. Anderen mochten daarom voorgaan in de liturgie. De vele voorgangers waar wij nu nog elke zondag van kunnen genieten, waaronder ikzelf, zijn veelal mensen die van Hub destijds in Maranatha de kans kregen om voor te gaan in Maranatha. En met de Theologische Faculteit om de hoek was er gelukkig talent genoeg.

En dit alles is voor ons heel waardevol gebleken. In feite is de oprichting van Stichting Ekklesia Tilburg in 2013 een poging om deze vernieuwde liturgie en deze manier van kerk zijn zo lang mogelijk levende te houden. En dat is gelukt en dat hopen we nog vele jaren te mogen blijven doen.

Veel van ons zullen Hub erg gaan missen. We raken tenslotte toch een vertrouwd baken kwijt als gemeenschap, maar ook een heel vertrouwde woorden. Wij thuis noemden ze vroeger nog wel eens Hub-o-logismen. Van die typische vertrouwde zinnen zoals ‘waar ter wereld niet’, ‘als je het geloven kunt’, ‘die uitgewaaierde eeuwigheid’ of ‘de boomgrens voorbij’, al komt die laatste volgens mij weer van die andere Huub.

Maar ook in praktische zin gaan we je missen. Zo zullen de kosters voortaan het bijsnijden van de kaarsen aan hun lijstje met activiteiten moeten toevoegen. Hub, zo heb ik begrepen, brandt thuis graag kaarsen en lichtjes. Hij is daarom zeer begaan en vaardig in het onderhoud van de kaarsen, ook de onze hier, zoals de Paaskaars en de kaarsen op tafel. De laatste jaren als Hub voorging, kan ik me niet anders herinneren dan dat Hub voor of na de viering bezig was met stanleymes om alle kaarsen keurig bij te snijden. Ik verwacht daarom binnenkort verdronken lonten, walmende kaarsen en een Paaskaars die maar niet aan wil.

Maar Hub, als we dat dan zien, herinneren die kaarsen er ons aan, dat hoe graag je ook altijd op de achtergrond aanwezig was, je ten diepste eigenlijk onmisbaar bent voor ons.

Dank je wel voor alles Hub!

Jeffrey Korthout, voorzitter Ekklesia Tilburg

-> Klik hierboven op < om het Verhaal van de Kaars te lezen