Het leven is goed…
Overweging op carnavalszondag 11 februari door Jan Glorius
Bij: gedichten, versjes, beelden en fragmenten uit Genesis, Prediker, Psalmen en Mattheüs
proost op het leven
dans en zeg iets liefs
geniet van elk moment
maak van elke dag iets positiefshang een slinger aan de dag
want zo is elk moment een feest
want het leven moet je vieren
of het niet anders is geweest
Rijmpjes van Ren
Welkom in deze viering op de zesde zondag van het kerkelijk jaar. Dat klinkt saai, die zesde zondag van het kerkelijk jaar en voor vandaag is dat ook zo! Het is immers de eerste en enige zondag van Carnaval en dan mag het allemaal wat vrijer en vrolijker. Nee het wordt géén Carnavalsmis met een dwijlorkestje, maar we hebben Peter en er zijn wel meezingers, maar inhaken en meedeinen gaan we niet doen. ‘Hang een slinger aan de dag’, hoorden we net in het gedichtje dat regelrecht van internet is geplukt. ‘Hang een slinger aan deze viering” dat is wat we gaan doen. Vandaag géén Woorddienst met een eerste en tweede lezing en ook geen overweging. Ik ben op zoek gegaan naar bezinnende teksten die te maken hebben met ‘het leven vieren’, met blijdschap en dankbaarheid om het goede leven.
Ik heb een mail gestuurd naar enkele mensen uit onze gemeenschap met de vraag om met me mee te zoeken naar geschikte teksten voor deze viering. Sommigen hebben dat gedaan. Met hun inbreng en mijn eigen vondsten heb ik een collage gemaakt van lezingen uit de Bijbel, gedichten, versjes, beelden en liederen. Ze hangen als vlaggetjes in een slinger naast elkaar. Er is een touwtje dat hen verbindt. Dat zal vanzelf wel duidelijk worden. Of misschien niet: ook goed!
Laat het maar over je heen komen en kies uit de vloed aan woorden die komen gaat dat ene zinnetje dat dat je raakt, dat blijft haken, waarom je moet glimlachen of waardoor wellicht ontroerd raakt. Maar nu eerst even wat stilte en gebed…
’t Is niet te zeggen in een vers of in een woord
’t is niet te zingen in een psalm of in een lied
je voelt gewoon op zekere dag
dat Hij je hoort
je merkt gewoon opeens
dat Hij je ziet.Amen
Toon Hermans
Bij fotopresentatie van Diane Arbus ‘Untiteled’
De beroemde fotografe Diane Arbus fotografeerde uitsluitend bijzondere mensen: beroemdheden, travestieten, nudisten, feestgangers. In 1970 en 1971 ging ze vaak op bezoek in een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking of met psychiatrische aandoeningen in New Jersey. Dit resulteerde uiteindelijk in de fotoserie ‘Untiteled’, waarvan afbeeldingen te vinden zijn op internet. Het merendeel van de serie bestaat uit foto’s van mensen die in de instelling wonen en verkleed en wel op weg zijn naar een gemaskerd bal. Ook al dragen ze maskers, ik vind de foto’s ontmaskerend! Er spreekt plezier uit, voorpret, spontaniteit en gekte…
Kijk zelf maar…
Ingeborg stuurde een gedichtje in uit ‘Mooi boek’ van Joke van Leeuwen. Het gedichtje gaat over mens zijn, schepping: bestaan op deze aarde, onder de maan.
Maan en aarde
de maan hoort bij de aarde
de aarde bij bestaanbestaan is dat we leven
en door de dagen gaanen dat we kleren dragen
behalve in het baden dat we moeten eten
dan worden we niet platen dat we soms verbaasd zijn
of blij of boos of bangen dat ons hart blijft kloppen
ons hele leven langen dat dit weer een dag is
waarop we echt bestaanbestaan op deze aarde
en onder deze maan
Joke van Leeuwen
De schepping… uit Genesis 1
“God zei:
‘Laten Wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op Ons lijken;
God schiep de mens als zijn evenbeeld,
als evenbeeld van God schiep Hij hem,
mannelijk en vrouwelijk schiep Hij de mensen.
Hij zegende hen en zei tegen hen:
‘Wees vruchtbaar en word talrijk,
bevolk de aarde en breng haar onder je gezag:
heers over de vissen van de zee,
over de vogels van de hemel
en over alle dieren die op de aarde rondkruipen.
God zag alles wat Hij had gemaakt:
het was zeer goed.
Het werd avond en het werd morgen.
De zesde dag.”
Neem mij aan zoals ik ben
Hier ben ik, nu ben ik, hier ben ik nu
Sta hier op schouders van ouders van eer
Dankbaar gekregen, leef ik mijn leven
Liefdevol verbonden, hier ben ik thuis
Bert en Tineke van de Wetering
God zag dat het goed was. ‘Hier ben ik nu, nu ben ik, hier ben ik nu.’ Het is een mantra die Monique voor ons vond. Helaas mochten we de mantra niet zingen, omdat de auteursrechten nog niet geregeld zijn, maar ingepakt in een ander lied leek het me wel mooi. Het is makkelijk om tegen een ander, tegen je geliefde, tegen een vriend of vriendin, te zeggen: ‘Het is goed dat je nu hier bent. Ik ben blij dat ik je ken. Je bent een mooi mens, je bent goed zoals je bent!’ Maar als een ander zulke woorden tegen jou zegt…
Dan hebben we – ik in ieder geval wel – toch de neiging om dat weg te wuiven. Omdat je van jezelf wéét wat je zwakke kanten zijn. Omdat ergens onder de oppervlakte een gevoel van minderwaardigheid sluimert misschien. Het is soms moeilijk om de lieve woorden van een ander te ontvangen en in je hart toe te laten.
Onzin, vindt Babs Gons dat. Doe niet zo moeilijk. Ontvang het maar!
Ze schreef er het volgende gedicht over.
het is soms het beste
om de mensen die van je houden
te geloven op hun woordals ze je vertellen dat je mooi bent
zoals je bent
de woorden te laten landen
als zachte parachutes op je hartals ze vertellen dat je goed bent
zoals je bent
de woorden je harde vel te laten masserenals ze je vertellen dat ze dol op je zijn
de woorden in je knieholtes te stoppen
en bij elke stap te laten weerklinkenlaat hun woorden je tong weken
je muren afbreken
je vuisten verslappenlaat hun liefdevolle blikken
laat hun warme armen
laat hun glimlachen
precies dat zijnhet is soms het beste
om de mensen die van je houden
te geloven op hun woord
Babs Gons
Dit is ze… uit Genesis 2
“De HEER God zei:
‘Het is niet goed dat de mens alleen is,
Ik zal een helper voor hem maken die bij hem past.’
Toen vormde Hij uit aarde alle in het wild levende dieren en alle vogels,
en Hij bracht die bij de mens om te zien welke namen de mens ze zou geven:
zoals hij elk levend wezen zou noemen, zo zou het heten.
De mens gaf namen aan al het vee,
aan alle vogels en alle wilde dieren,
maar hij vond geen helper die bij hem paste.
Toen liet de HEER God de mens in een diepe slaap vallen,
en terwijl de mens sliep nam Hij een van zijn ribben weg,
en Hij sloot het lichaam weer op die plaats.
Uit de rib die Hij bij de mens had weggenomen,
bouwde de HEER God een vrouw
en Hij bracht haar bij de mens.
Toen riep de mens uit: ‘Dit is ze!
Mijn eigen gebeente,
mijn eigen vlees en bloed!”
Wie weleens verliefd werd zal dit herkennen: ‘Dit is ze!’ of ‘Dit is hem!’ God wist het immers zelf al: ‘het is niet goed dat een mens alleen blijft!’ Een hele poos geleden ging mijn neef Luc Carnaval vieren, uitgedost als jager. Bij de bar in een café zag hij een meisje staan dat verkleed was als Roodkapje. Eén en één is twee, en die twee wonen nu al acht jaar samen. Het kan verkeren…
Jonge liefde kan zomaar overwaaien. Óf het kan wortels krijgen. Groeien door zon en regen, stormen en droogte doorstaan, tot bloei komen. Jonge liefde kan oude liefde worden! Sommige geliefden worden samen oud. Dat is niet voor iedereen weggelegd helaas. Soms gaat een relatie stuk, soms gaan mensen te vroeg dood, maar sommigen onder ons maken het mee, zo’n lang leven samen! Wigle reikt ons daarover dit gedicht aan van Herman Verbeek.
Wonen in een zoen
Ik wou wel wonen in een zoen;
kom maar, zei jij,
dat zei jij toen.Jij wou wel wonen in een zoen;
doe maar, zei ik,
dat moet je doen.Toen hebben wij een huis gemaakt
een haard daarin
vuur opgeraakt.Een dak, een deur,
een bed gemaakt
elkaar toen eerst-maals aangeraakt
aan tafel met warm brood en wijn
en stoelen zat
voor welkom zijn.Wij drinken van dezelfde wijn
en moet het zijn
dezelfde pijn.Wij kwamen wonen in een zoen
zo jong als gras
zo voorjaars groen.En eenmaal oud
vertel van toen…
wij lagen in de eerste zoen.
Herman Verbeek
De vogels en de bloemen… Mattheüs 6: 25 – 32
“Daarom zeg Ik jullie:
maak je nergens zorgen over.
Niet of je wel eten en drinken zal hebben.
Ook niet of je wel kleren zal hebben om aan te trekken.
Het leven is toch belangrijker dan het eten?
En het lichaam is toch belangrijker dan de kleren?
Kijk eens naar de vogels.
Ze zaaien niet, ze maaien niet
en ze bewaren geen voorraden in schuren.
Jullie hemelse Vader geeft ze te eten.
Jullie zijn toch veel belangrijker dan de vogels?
En waarom maken jullie je zorgen over kleren?
Kijk eens naar de bloemen in het gras.
Kijk hoe ze groeien.
Ze werken niet en weven niet.
Maar Ik zeg jullie dat zelfs koning Salomo met al zijn rijkdom
er niet zo schitterend uitzag als die bloemen.”
De vogels hebben geen supermarkt
De vogels hebben geen supermarkt
Om eten te kopen, om drinken te kopen
De vogels vliegen maar rond en rond
Ze vinden hun eten wel op de grondDe bloemen hebben geen warenhuis
Om bloesjes te kopen, om rokjes te kopen
Ze groeien en bloeien zijn altijd “in”
En mooier gekleed dan de koninginDe mensen zwoegen en sloven maar
Om eten en drinken en kleren te kopen
Om veel te hebben en steeds maar meer
Zo gaat het bij mensen nou altijd weerMaar God die zorgt dat er leven is
Die vogels laat zingen en bloemen laat bloeien
Zegt: mensen die zo vol zorgen zijn
Die kunnen toch nooit echt gelukkig zijn.
Uit: De wereld is een toverbal, AnkhHermes, 2007
Het goede… Prediker 7: 13 – 14
“Kijk naar wat God gemaakt heeft.
Wie kan recht maken wat hij krom geschapen heeft?
Op een goede dag, geniet van het goede;
op een kwade dag, zie in dat ook die door God gemaakt is,
want de mens zal nooit weten wat hem te wachten staat.
Het is niet iedere dag hiephiephoera.
Vaker zijn er duistere dagen.
Wat een wijsheid als je ook
zulke dagen kunt ontvangen
als door God gegeven.”
Tiny schuurde een advertentie uit de krant en gaf die aan me mee voor deze viering.
Lichtpuntje
Als de wereld duister voelt
en alles lijkt uit evenwicht
Weet dan dat juist in donkere tijden
er kleine puntjes zijn van licht
Soms zijn ze groot
Nog vaker klein
Je kunt ze zoeken
maar je kunt er ook één zijn
Dus kijk om je heen
Houd je ogen heel goed open
Vind je lichtpuntje en durf te hopen.
Sire dagbladadvertentie
Psalm 100 – vertaling Gerard Swüste
Een psalm; als dank.
Laat het schallen voor de LEVENDE, heel de aarde
doe alles voor de LEVENDE met vreugde!
Kom jubelend voor zijn gelaat.
Weet: de LEVENDE is God,
hij heeft ons gemaakt,
wij zijn van hem, zijn mensen,
schapen in zijn wei.
Ga zijn poorten binnen onder dank,
zijn voorhof met liederen;
dank hem, zeg:
zijn naam is goed.
Want een en al goedheid is de LEVENDE,
voor nu en altijd duurt zijn goedheid,
van geslacht op geslacht zijn trouw.
Bij psalm 100
Uit het boek ‘Altijd hetzelfde lied’ van Gerard Swüste, die ook de vertalingen van de psalm maakte, lees ik de volgende toelichting bij de psalm: “Kort maar krachtig is psalm 100. Ongetwijfeld ooit uit volle borst gezongen in de tempel of op weg naar de tempel. Een lied dat zich helemaal concentreert rond de naam van de LEVENDE, een en al creativiteit, een en al goedheid. Het is mooi dat in deze korte lofzang toch bijna alles ter sprake komt wat over de LEVENDE te zeggen valt: vier keer wordt hij met name genoemd, maar ook zijn ‘gelaat, zijn ‘naam, zijn ‘goedheid’ worden bezongen, en wij, wij zijn ‘zijn mensen’. In menige psalm brengt de mens zichzelf ter sprake, in zijn verdriet of vreugde. Hier wordt de mens helemaal ondergedompeld in lof en dank.” Tot zover Swüse en tot zover ook deze slinger aan teksten.
Op weg naar de tempel,
op weg naar de kerk,
of op weg naar huis,
waar – wie weet – een geliefde het leven met je deelt,op weg door het leven,
op deze aarde, onder deze maan,
groeiend in liefde en vertrouwen,
wetend dat er altijd iemand is die voor je zorgt,in donkere tijden naar lichtpuntjes zoekend
of er één zijn,
met een masker op of ontmaskerd,
geliefd en mooi zoals je bent.
God ziet dat het goed is!
Slotwoord Jan Glorius
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!